چشمانت
پونه ای ست وحشی
حروف چشمانت
وقتی می پیچد
بر دیواره ی سکوت قلبم
تا ریشه اش احاطه کند
اطراف خشکیده ی دلم را
من میمانم و
کوهی از واژه های عشق
که با ترنم هر دوستت دارم
شکل میگیرد
جوانه میزند
چون بذری روئیده
با تپشی ....!!
که هر تکان آن
آبیاری میکند
جوانه های عشق را
#نسترن_بنینجار
+ نوشته شده در شنبه بیست و چهارم آبان ۱۴۰۴ ساعت 11:9 توسط نسترن
|